ظهير الدين محمد بن ميرزا عمر از نوادگان اميرتيمور گوركاني در سال 899 ق، پس از فوت پدر در 11 سالگي وارث حكومت فرغانه در ماوراءُ النَّهر گرديد. وي در ابتدا، يازده سال با ملوك ازبك و تاتار جنگيد و چون ضعف خود را احساس كرد، رو به كابل و قندهار آورد و پس از تصرف افغانستان، 22 سال در آن نواحي، فرمانروايى نمود. در سال 932 ق براي تسخير هند راهي اين كشور شد و با پيروزي وارد دهلي گرديد. ظهيرالدين بابر از اين زمان، سلسله‏ي گوركانيان هند معروف به دولت مغول را درهندوستان تاسيس كرد. اين دولت تا سال 1264 ق به مدت 332 سال در هندوستان و اطراف فرمانروايى داشت. بابر در هندوستان و افغانستان، راه‏ها و كاروان‏سراهاي فراواني ايجاد نمود و به عمران و آباداني كشور همت گماشت. مسجد معروف "بابري" در هند از بناهاي دوران حكومت ظهيرالدين محمد بابر محسوب مي‏شود. وي تا سال 937 ق به مدت پنج سال نيز در دهلي حكمراني نمود و سرانجام در 49 سالگي درگذشت. ظهيرالدين بابر را حاكمي عالم و اديب گفته‏اند و او كتابي درباره‏ي فتوحات و جهانداري و شرح حال خود نگاشته است. بابر در ابتدا در شهر جَمنه به خاك سپرده شد اما در ساليان بعد، استخوان‏هاي او را به كابل منتقل ساخته و آرامگاهي مُجَلّل در خارج از شهر براي او بنا كردند.